Ostara: begin van de lente 20 of 21 maart
Ostara is één van de 8 jaarfeesten van het Keltisch jaarwiel. Dit 8 voudige jaarwiel is onderdeel van een eeuwenoude natuurreligie die stamt uit de tijd ver voordat het christendom zich in Europa verspreidde. In vroeger tijden waren de mensen veel sterker afhankelijk van de natuur. Het levensritme werd veel meer bepaald door de seizoenen en periodes van zaaien, oogsten en ploegen en was daarmee meer een cyclus. Belangrijke momenten in deze cyclus zijn momenten om te vieren. In feite is dat natuurlijk nog steeds het geval en we zouden ons daarvan weer wat meer bewust van kunnen zijn.

Ostara, ook wel de Lentenachtevening, lente equinox, Eostre of Alban Eilir genoemd, is een kosmische gebeurtenis die in de Wicca, hekserij en Druïdisme wordt geëerd. In de moderne hekserij is Ostara een zogenoemde kleine sabbat, een van de 8 feesten van het Jaarwiel dat 4 grote en 4 kleine sabbats kent.

Het kenmerk van Ostara is dat op dat moment (op het noordelijk halfrond op 20 of 21 maart) de dag en de nacht precies even lang zijn en daarmee kosmisch gezien de lente begint. Imbolc kondigt de lente aan, en Ostara lost deze belofte in. Op Ostara zijn alle tegengestelde krachten in evenwicht: dag en nacht, het mannelijke en het vrouwelijke...

Ostara is de naam van de godin van de lente uit de Angelsaksische en oud Germaanse cultuur. Een van de oudste bronnen die we hierover hebben is het boek “de temporum ratione” van de angelsaksische monnik Beda die leefde rond 700 na christus.

Het is natuurlijk niet verwonderlijk dat de viering van het begin van de lente vooral gaat over begin van nieuw leven en over vruchtbaarheid. Belangrijk symbool van het nieuwe leven is het ei. Ook de haas verschijnt in deze tijd weer op de velden na zijn winterslaap. Symbolisch staat de haas voor een schepping van de Maangodin, en hij brengt de lente naar ons toe.

Vandaag kennen we deze symbolen als symbolen van het christelijke Paasfeest. Bij het christelijk paasfeest viert men de opstanding van Jezus uit de dood op de derde dag na zijn kruisiging. Het christelijke paasfeest wordt niet op de lentenachtevening van 20-21 maart gevierd, maar op de zondag na de eerste volle maan in de lente.

De viering van de komst van de lente met geverfde paaseieren en met een haas heeft hier eigenlijk niets mee te maken. Dit stamt uit de oude heidense gebruiken en is pas veel later door het christendom “overgenomen” om het christelijk geloof te verspreiden.

Legende van de haas
Ooit werd er in het Dierenrijk een heel bijzonder feest gegeven, want op dat feest zou de Grote Moedergodin verschijnen als speciale gast. Sommige dieren waren rijk en bereidden een groots feest voor waar zij de duurste cadeaus aan de Moedergodin zouden aanbieden. Maar niet alle dieren waren zo rijk. De haas was heel arm, maar toch was Haas helemaal verzot op de Grote Moedergodin. Haas aanbad haar liefde, warmte en compassie. Maar ja, Haas kon haar eigenlijk niets aanbieden omdat hij bijna niets bezat, en hij schaamde zich. Koortsachtig ging hij zoeken of hij toch nog iets kon geven. Hij ontdekte dat hij nog een ei had. Vol passie en overgave maakte Haas een prachtig gekleurde tekening op het ei.

Eenmaal op het feest durfde Haas het ei eigenlijk niet te geven, omdat het in het niet viel bij alle dure cadeaus. Pas als laatste gaf haas bedremmeld het gekleurde ei. De Godin doorzag meteen de werkelijke aard van Haas, en Ze sprak: "jouw cadeau is weliswaar bescheiden, maar tegelijkertijd het grootst van allemaal. Jij hebt mij alles gegeven wat je hebt". En als dank maakte de Godin Haas tot haar Speciale Gezant in het Dierenrijk.

Rituelen bij Ostara
De Paashaas, eieren beschilderen en ze vervolgens verstoppen, het maken van de palmpasenstok en ontsteken van paasvuren om demonen van de winter te verjagen zijn ook vandaag de dag bekende rituelen die bij het paasfeest horen. Het huis en het altaar wordt versierd met narcissen en andere lentebloemen, in de kleuren geel, licht groen en paars.

 

(overgenomen van https://alatara.nl )