Zijstromen

{zijstroom-koptekst}

zijstroom title="start" class="red solid" }

{text}

zijstroom title="V" class="orange solid"}

Sint Maarten - het verhaal van de mantel

Martinus was een Romeins soldatenofficier. Hij leefde in Italië toen hij de opdracht kreeg om met zijn legermakkers naar Gallië (het huidige Frankrijk) te verhuizen. Na ettelijke weken kwamen ze in het Noorden van Frankrijk aan. Ze reden naar de stad Amiens. Toen ze doodvermoeid de stadspoort naderden zag hij een man die daar aan het bedelen was. Hij was naakt en bibberde van de kou. Toen Martinus hem zag, kreeg hij medelijden. Hij deed zijn mantel af, trok zijn zwaard en sneed de mantel in tweeën. Eén helft gaf hij aan de naakte man. Toen reed hij door de poort de stad in en keek niet meer om. Zijn medesoldaten schudden het hoofd. En de mensen van Amiens die hadden staan kijken, lachten Martinus vierkant uit.
"Wat zonde van die mooie, dure mantel!" "Wat een dwaas!"
"Niet genoeg voor de bedelaar en te weinig voor de kapitein. Nu hebben ze het allebei koud."
Lachend en spottend gingen de mensen naar huis, want het was intussen nacht geworden.

's Nachts had Martinus een droom. Hij zag Jezus op de berg Golgota, en hoe men Hem de kleren van het lijf rukte en Hem aan het kruis hing. Maar tegelijk zag hij de man die bibberend aan de stadspoort van Amiens zat. De twee mannen leken zo op elkaar, dat Maarten ze niet uit elkaar kon houden. Die aan het kruis, was dat niet de bedelaar? En de man aan de stadspoort, was dat niet Jezus? Maarten werd wakker en wreef zich in de ogen. Wat een vreemde droom!
Toen de dag bij zonsopgang ontwaakte, stond Maarten op. Hij ging naar de steeg waar de priester van Amiens woonde. Hij klopte aan en de priester liet hem binnen. Maarten zei: "Toen ik nog een kind was, eerwaarde vader, ben ik eens in een kerk gevlucht voor het onweer. Daar hoorde ik voor het eerst over Jezus spreken. Ik vernam dat de mensen die in hem geloven, christenen worden genoemd. Sindsdien heb ik vaak gedacht aan die Jezus die gekruisigd is. Vannacht heb ik zelfs van Hem gedroomd. Ik zou meer willen weten over Jezus en over de mensen die men christenen noemt. Zou u mij willen onderwijzen?" Toen vertelde Maarten dat hij de avond tevoren de helft van zijn mantel aan een bedelaar gegeven had. Hij vertelde ook dat Jezus 's nachts aan hem verschenen was en dat Hij die halve mantel om zijn schouders droeg. De priester keek Maarten aan en zei: "En jij zou niet weten wat een christen is? Je bent zelf een christen. Want jij hebt gedaan wat christenen behoren te doen: een mens die in nood is, helpen, en delen wat je hebt, in plaats van hem achteloos voorbij te gaan en te doen of je hem niet ziet."

Van toen af ging Martinus bijna elke dag naar de priester. Ze lazen samen in een boek met verhalen over Jezus. Dat boek heette 'de bijbel'. De priester zette een olielamp op de tafel. De verhalen over Jezus waren een lichtend voorbeeld voor hun leven. Van Jezus werd verteld dat hij een licht in de duisternis was zodat mensen zich niet meer donker gingen voelen. Vaak lazen ze tot de olielamp uitging en hun ogen pijn deden. Op een keer lazen ze dat Jezus gezegd had: "Al wat je een van deze minste broeders van mij hebt gedaan, heb je Mij gedaan." Toen begreep Martinus zijn vreemde droom.

(naar een fragment uit Quadflieg J., Fuhrman R., Martinus van Tours. Averbode, 1995.)
(overgenomen van www.kuleuven.be/thomas)

zijstroom title="verhaal" class="blue solid" }

zijstroom title="Bijzondere dag" class="orange solid" }

zijstroom title="gedicht" class="green solid" }

zijstroom-gedicht title="ritueel" class="blue solid" }

Ritueel

Ik houd het kleine ritueel in ere,
opdat je elk moment terug kunt keren.

Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,

bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas,
alsof je enkel opgehouden was.

Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene
waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen?),

ik hoor, alsof de woning nog bestond,
het grind, de klink, het aanslaan van de hond,

en je komt binnen op het ogenblik
dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik.

Ik hoop alleen dat ik dan rustig blijf
en haast niet opziend van mijn stil bedrijf

de woorden vind, als was het vanzelfsprekend:
Schuif aan; tast toe: er is op je gerekend

zijstroom-gedicht title="vragen bij het gedicht" class="blue solid"}

1. Waarom is dit een klein ritueel? 

2. Wat zou dit ritueel kunnen betekenen denk jij?

3. Welke emotie hoort hierbij volgens jou? waarom?