AZTEEKS SCHEPPINGSVERHAAL

Voor het ontstaan van de aarde was er enkel Coatlicue, Moeder Aarde. In het donker zwom ze in de eindeloze, onrustige wateren.

Ze schiep de maan en de sterren en noemde ze Centzon Huitznahua. Coyolxauhqui, de godin van de aarde, was haar dochter. Haar kinderen stegen op naar de hemel om hier te leven en te heersen.

Op een dag vond Coatlicue een bal van kolibrie-veren. Om haar vondst niet verloren te laten gaan stopte ze de bal in haar kleren.

Na een tijdje ontdekte ze dat ze in verwachting was.

Haar hemelse kinderen schaamden zich voor hun moeder. “Wie is de vader van dit kind?” wilden ze weten. “Het was een bal van kolibrie-veren!”

Maar niemand geloofde haar verhaal.

Haar kinderen besloten om Coatlicue te doden vanwege de schande die ze over hen had gebracht.

Coatlicue vernam wat haar kinderen van plan waren. Uit schrik probeerde ze weg te rennen.

Coatlicue zag haar woedende kinderen vanuit de heuvels op zich afkomen.

“Wees niet bang, ik ben er klaar voor,” zei de stem van het ongeboren kind.

Op dat moment baarde ze de vurige zonnegod Huitzilopochtli. Het kind was gewapend met zijn brandende zwaard Xiuhcoatl.

Met één slag versloeg hij Coyolxauhqui, de boze godin van de aarde, en stuurde haar lichaam naar het kolkende water van de zee.

Haar bovenlijf steeg op naar de hemel en haar onderlijf sloeg te pletter op het water en vormde zo de aarde.

Hierna ging Huitzilopochtli naar de hemel om van daaruit te gaan heersen over de maan en de sterren. Coatlicue daalde af tot onder de aarde en zorgde ervoor dat de aarde vruchten zou voortbrengen.

Een van haar zonen, Quetzacoatl de Gevederde Slang, schiep de eerste mensen.

Hij schiep mensen uit as.

Aanvankelijk gaf de aarde zijn rijkdommen gemakkelijk prijs aan de nieuwe mensen. Ze hadden het hierdoor erg gemakkelijk en ze leefden zonder pijn.

Na verloop van tijd werden de mensen echter hebberig. Ze vergaten hun scheppers en vonden het niet meer dan normaal dat de aarde hen zoveel rijkdommen schonk.

Quetzacoatl kon dit niet langer verdragen en besloot de mensen met een grote vloedgolf te verdelgen.

Er waren slechts twee mensen die niet hebberig waren: het echtpaar Teta en Nena. Quetzacoatl besloot de twee te sparen en gaf hen aanwijzingen.

“Ga op zoek naar de hoogste en sterkste holle boom. Verberg je hierin en dan zullen jullie in leven blijven. Neem niet meer dan één maïskolf mee.”

Teta en Nena deden wat ze was opgedragen.

Quetzacoatl stuurde de vloedgolf en de mensen werden erdoor verpletterd. De hebberige mensen veranderden in vissen en dat zijn ze vandaag de dag nog steeds.

Teta en Nena overleefden, net zoals Quetzacoatl beloofd had. Hun nakomelingen bevolkten de wereld. Deze mensen waren nederig en zich bewust van de goden die hen geschapen hadden.

Coatlicue, de Moeder Aarde, gaf haar rijkdommen nu niet meer zo gemakkelijk prijs.

Ze werd bekend als de “Grootmoeder”. Ze droeg een rok die gemaakt was van slangen. Om haar hals had ze een ketting die gemaakt was van handen en harten van mensen. De ketting was versierd met een schedel. Haar handen en voeten waren versierd met de klauwen van dieren.

Ze kreeg een onverzadigbaar verlangen naar mensenbloed en eiste menselijke offers.

De mensen moesten haar jaarlijks één levend hart schenken. Wanneer ze dit na zouden laten, zou Coatlicue de rijkdommen van de aarde onttrekken aan de mensen en ze zouden van honger omkomen.

Opdracht keuze

Kies hieronder uit één van de opdrachten die je gaat maken. Je hebt hier een paar minuten voor.

1. Tekening: Maak een tekening die past bij dit scheppingsverhaal.
2. Afbeelding: Zoek een afbeelding op internet die past bij dit scheppingsverhaal. Je vindt er vaak heel veel. Leg uit waarom je voor deze foto hebt gekozen.
3. Personage: In het scheppingsverhaal komen verschillende personages voor. Welke zou jij willen zijn? Kies er één. Waarom zou jij dit willen zijn? Wat zou je gaan doen als jij dat personage bent?