Dank u wel meneer

Één voor één komen de leerlingen binnen. Sommigen knikken, sommigen kijken je niet aan. Maar Brian, die doet dat anders. Van verre zie ik hem al komen aansjokken, met een grijns op zijn gezicht. Ik krijg een hand. "Goeiemorgen meneer Hoefsloot". "Goeiemorgen Brian, hoe gaat het?" Hij lacht. "Goed".

Brian zit voorin. Dat is maar goed ook, want hij doet nogal druk. Het lukt hem weer niet om de les door te komen zonder te lopen. Ook roept hij door de klas naar één van zijn vrienden die aan de andere kant zit. "Brian, Brian, wat denk je dat ik je nu wil zeggen?" "O ja, niet roepen. Sorry meneer." 

Als de bel gaat, verdwijnt de hele kudde zo snel mogelijk. Het is pauze dus moet je zien als eerste bij het winkeltje te zijn. Brian verdwijnt niet zonder mij een hand te geven. "Bedankt voor de leuke les." Ik lach. "Dag Brian".