Cola, Fanta, Sprite
Al een paar dagen gonst het in mijn mentorklas. Ze gaan komen. Er is veel over gepraat, want, hoe moet dat nou? Het is natuurlijk leuk, maar wie is nou uiteindelijk verantwoordelijk? En als het vakantie wordt, hoe gaat het dan? Mijn co-mentor, mevrouw Janssen, heeft het met de leerlingen tot in de puntjes voorbereid. Er is een schema gemaakt en er zijn goede afspraken gemaakt ook om elkaar te helpen als het nodig is.
En dan is het zo ver. In een statige rij, als ware het een processie, komen ze de klas in. Voorop loopt Marlies met een grote bak. Daarachter Wouter, hij heeft stenen en plantjes. Achteraan loopt Jani. Hij draagt een plastic zakje dat gevuld is met water.
Mevrouw Janssen heeft een emmer bij zich. Er zit water in. Als de stenen en de plantjes in de bak zitten giet zij de emmer leeg. Dan is het grote moment aangebroken. Heel voorzichtig maakt Jani het zakje los en giet het leeg in de bak. Met het water spartelen drie kleine visjes mee de kom in. Iedereen staat met zijn neus vooraan te kijken alsof ze nog nooit een vis in levende lijve hebben gezien.
De kleine diertjes maken hun eerste rondes door de kom. De kleinste is donkerbruin. Hij heeft een zwierige staart. De middelste is vooral zilver. Die lijkt de snelste. De grootste is prachtig oranje. Een echte goudvis.
Drie vissen in de mentorklas. Donkerbruin, oranje, zilver. En ze heten......